Stikstofdepositie bij bemeste landbouwgronden
De invloed van projecten op de stikstofdepositie in natuurgebieden vraagt in de praktijk nog om veel onderzoek. Bij sommige projecten verandert de stikstofdepositie niet wanneer het project in gebruik wordt genomen, maar is bij het uitvoeren wel sprake van een tijdelijke depositiebijdrage. Dat kan bijvoorbeeld spelen bij dijkversterkingsprojecten of de uitvoering van maatregelen om de waterkwaliteit te verbeteren, wanneer materieel met stikstofuitstoot wordt ingezet. Als sprake is van tijdelijke depositiebijdragen, dan kan bijvoorbeeld worden gekeken of landbouwgronden door een project tijdelijk of permanent niet meer gebruikt kunnen worden. Hierdoor kan sprake zijn van een (tijdelijke) afname van stikstofuitstoot en daarmee mag rekening gehouden worden. Het ‘wegstrepen’ van depositietoenamen tegen depositieafnamen door de verandering van uitstoot op een projectlocatie wordt intern salderen genoemd. Rijkswaterstaat heeft samen met dBvision onderzocht hoe intern salderen met beweide en bemeste landbouwgronden toegepast kan worden bij projecten. Het resultaat van dit onderzoek is samengevat in een interne handreiking. De nadruk van ons werk lag bij de hoofdstukken waarin de aanpak van berekeningen is omschreven. Het blijkt niet eenvoudig te zijn om de locatie-specifieke gegevens te verzamelen die nodig zijn voor het rekenwerk. Daarom is naast een gedetailleerde rekenmethode ook een eenvoudige rekenmethode uitgewerkt, gebaseerd op conservatieve uitgangspunten en rekening houdend met beleidswensen vanuit het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Met deze rekenmethode kan een eerste indruk worden verkregen van het effect van het (tijdelijk) stoppen van het beweiden en bemesten. Ook kan hiermee binnen zekere grenzen worden vastgesteld of het zinvol is om een slag dieper te gaan. Een soortgelijke benadering kan ook nuttig zijn voor projecten van andere infrabeheerders, bijvoorbeeld provincies, gemeenten en waterschappen.